Bugün 28 Şubat.. Bugüne dar söylenecek o kadar çok söz var ki. Herkes bunları yazıyor benim yazmama bile gerek yok diye düşünüyordum. Ancak az önce rastladığım bir şarkı bütün fikrimi değiştirdi.

Şarkı Nazan Öncel'e ait. Aslında şarkı yeni değil. 2009'un Ocak ayında piyasaya çıkmış. Ama sanki bugünü anlatmak için yazılmış. Evet, 'hangisini anlatayım'. Artık şarkıya geçelim. Önce sözler...

hayat kolay değil ağlarım ağlarım
bunu daha çocukken anladım anlatamadım
Offfff…. hangi birine yanayım
hangisini anlatayım

Filistin'deki zulmü tarafsız bir gözle izlemek istiyorsanız bu çizgi romanı okumalısınız. İzlemek diyorum, romanı okuduğunuzda siz de fark edeceksiniz, Joe Sacco o kadar özgün bir anlatıma sahip ki sanki olayları Muhammed ile Salih ile Yusuf ile Halid ile beraber yaşıyorsunuz. Kimi zaman beraber slogan atıyorsunuz işgale karşı kimi zaman kol kola direnişe geçiyorsunuz.

Filistin hala yüreğimizdeki sancı. Kökene inmek istiyorsanız okumalısınız.

Filistin'de zalimane olaylar var. Sorumlulara idam!

Yalan zalimliktir. Ama gözünün içine baka baka yalan söylemeye bir kelime bulamıyorum. Hem yalan söyeyeceksin hem de 'inanmayan arşive baksın' diyeceksin.



Sanırım Yılmaz Özdil bu yalanı söylerken bakılmasını istediği arşivin kozmik bir odada olduğunu sandı. Halbuki kısacık bir araştırmayla Özdil'in mumu sönüverdi. Ne diyordu yazısında, "Taraf Gazetesi’nin genel yayın yönetmen yardımcısı Yasemin Çongar yazmıştı bunu, Milliyet’teyken.". Konunun Taraf ile bir alakası olmamasına rağmen onları da kavganın içine çekmeye çalışıyor Özdil. Ama kurşun yemiş bir katilin sarhoşluğuyla yanlış yere ateş etmiş.



Evet yalan. Bu yazıyı Yasemin Çongar değil Fikret Bila yazmış. Yalanın bu kadarı da olur mu demeyin. Oluyor işte..

Hadi bunu geçelim. Özdil'in yazdığı yazının tutarlı bir yanı da yok. Rahmetli Ecevit'in cenazesinden yola çıkarak GATA'yı aklamaya çalışıyor. Sayın Özdil, burası çoğunluğun müslüman olduğu bir ülke. GATA'daki mini cenaze törenini de çok görmeyin bize. Bırakın bunları yazmayı. GATA'nın kapısındaki iğne kutusunu yazın. Ağlayan anaları yazın. Ama ne olur bunları aklamaya çalışmayın. Çünkü komik duruma düşüyorsunuz.

Zalimane bir yalan. Def edin gitsin!

Sanırım biz millet olarak sansürü çok seviyoruz. Bir şeyleri istemediğimizde yalnızca üstünü örterek, halının altına süpürerek ortadan yitip gideceğine inanıyoruz. Nasıl ki yıllarca Kürtler ya da Aleviler yok sayıldıysa, dillerine, kültürlerine sansür uygulandıysa aynen o zihniyet devam ediyor. Gazeteler görmek istemedikleri haberlere yer vermeyerek, sansürleyerek, onlardan kurtulacaklarını sanıyorlar. Genel yayın yönetmenleri yazılara uyguladıkları sansürle övünüyorlar. Mahkemeler hakaret saydıkları videoları görmemek için toptan sansür uyguluyorlar. Halbuki o hakaretler hala yerinde duruyor ve asıl muhatapları hala bunları izleyebiliyor.



Bu satırları yazmama vesile olan yei bir sansür olayı daha var. Bildiğiniz üzere NATO Savunma Bakanları toplantısı ülkemizde gerçekleştiriliyor. Bu organizasyonun ülkemizin puan hanesine artı değer katması beklenirken, o canavar yine ortaya çıkıyor ve her şeyi mahvediyor. Bir de küstahça yalan söyleniyor sansürlenen gazeteciye: "Akreditasyon kartınız yanlışlıkla verilmiş." Burada kime ne mesaj verilmek isteniyor bilmiyorum ama şunu çok iyi biliyorum ki tüm bu yapılanlar unutulmuyor. Hadi unutulacağını varsayalım. Hesap günü hangisi unutulacak?

Gün gelir devran döner. Ama hiç merak etmeyin, size sansür uygulanmaz. Biz o kadar 'Zalim' değiliz. Unutmayın ki siz sansüre uğradığınızda yanınızda yine biz olacağız. Çünkü bize kim olursa olsun mazlumun yanında olmamız emredildi.

Sansür de 'Zalimane'dir. Uzak duralım!